Եվրոպական ժառանգության օրերի շրջանակում՝ սեպտեմբերի 24-25-ը, այցելուների համար բաց կլինեն մի շարք պատմամշակութային հուշարձան շենքեր՝ ՀՀ Ազգային ժողովի շենքը, Երևանի կոնյակի գործարանը, Երևանի Արարատ կոնյակի-գինու-օղու կոմբինատը, Ալեքսանդր Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնը, Աստղադիտարանի գլխավոր մասնաշենքը, Ազգային գրադարանի գլխավոր մասնաշենքը, որոնք սովորական օրերին փակ են զանգվածային հաճախումների համար:

Երբ ողջերը ողջերին չեն պատասխանում, կռիվ է սկսվում մեռելների դեմ: Նրանց, ովքեր պատասխանել չեն կարող: ՈՒղղորդվող ներքին տեղեկատվական պատերազմի, համազգայինի վերածված նիհիլիզմի, աշխարհիկ ու հոգևոր իշխանությունների վարկաբեկման, պետական կառույցների հեղինակազրկման, բոլորը բոլորին անվանարկելու պայմաններում այսօր ոտնձգության փորձեր են արվում նաև ազգէական հիմքերից մեկի` բարերարության հանդեպ:

1921-ի մարտի 4-ին ՌԽՖՍՀ ազգությունների ժողովրդական կոմիսարիատի «Жизнь национальностей» պարբերականի էջերում «Ա. Սկաչկո» ստորագրությամբ հեղինակը լույս http://www.irates.am/greador19sirb/index.phpէ ընծայում մի հոդված, որում փորձում է հիմնավորել Խորհրդային Միության իրականացրած արտաքին քաղաքականությունը:

Անունը՝ ի պատիվ Ավարայրի ճակատամարտի հերոս նահատակ Տաճատ Գնթունու, և ոչ պատահականորեն՝ հայագետ Նիկողայոս Ադոնցն է կնքել 1916 թվականին հայրենի Բռնակոթ գյուղ այցի ժամանակ: Ադոնցի նախապապը՝ Ադին, երկու եղբայր ուներ՝ Սահակը և Աղաբեկը, նրանք եղել են Դավիթ Բեկի զինակից Տեր-Ավետիսի ծոռները՝ ըստ տոհմի հավաստի պատմության ու տոհմածառի:

1899 թ. ապրիլի 29-ին Սիմֆերոպոլում ԳՐԻԳՈՐ ՂՈՒԼՂՈՒԼՅԱՆԸ դաշույնի մեկ հարվածով հրապարակավ սպանում է թուրք Հասան Միլի-օղլուն:

Կյանքը շարունակվում է ու նորանոր խնդիրներ մեր առջև դնում, որոնք հրատապ լուծում են պահանջում: Այդ խնդիրները ավելի գրագետ ձևով կարող են լուծել միայն մեր նախկին և ներկայիս կոմունիստները, ովքեր կոմունիստական լավ շկոլա են անցել, կրթված ու թրծված են, անցել են դժվարությունների բովով, խորհրդային դժվարին պայմաններում կարողացել են մրցունակ արդյունաբերություն ու գիտություն ստեղծել:

Այս հոդվածաշարը մեզ օգնեց գտնելու համախոհների մի մեծ բանակ, որոնց հետ խորհրդակցելով ու համագործակցելով կփորձենք համատեղ ուժերով ուղիներ փնտրել՝ Հայաստանը տնտեսական ու քաղաքական այս ճգնաժամային իրավիճակից դուրս բերելու համար:

1914-15 թվականներին հայերը Սարիղամիշում ռուսներին փրկեցին պարտությունից՝ պաշտպանելով ռուսական կայսրության աշխարհաքաղաքական շահերը հարավից ու հենց դրա համար էլ հատուցում ստացան՝ ցեղասպանության տեսքով:

«Էլեկտրոստանդարտ» ԳՀԻ-ի լաբորատորիայի վարիչի պաշտոնում էր աշխատում տաղանդավոր կոնստրուկտոր Ռուբեն Հայկի Հովսեփյանը, որ պատմել է հետևյալը. -1945 թվականի ամռան մի գեղեցիկ օր հայրս՝ գնդապետ Հայկ Հովսեփյանը, ոգևորված տուն եկավ. «Վաղը գնում ենք Կարս, ինձ նշանակել են Կարսի զինվորական պարետ»:

Մհերը գոցեց քարայրի ապառաժ դուռը և որդան կարմիր կտուցով զինավառ Լաո-աղավնին աջ ուսին, Կարմրաշեկ խոյն էլ առաջն արած քայլեց դեպի Երկիր։ Այս շղթայակործան Երկրում, Հայքի հյուսիսում, գարին, խնդրեմ, ընկույզի չափ էր, ծիրանի փողից էլ սրբազնակոչ մարտակոչեր էին հնչում։